Naciek skalny w jaskini to zjawisko geologiczne, które polega na odkładaniu się minerałów z roztworu wodnego, głównie w postaci węglanu wapnia, co prowadzi do powstawania różnych form skalnych. Do najczęściej spotykanych nacieków należą „stalagmit”, „stalaktyt” oraz „stalagnat”.
Stalagmit to naciek podłogowy, rosnący w górę od podłoża jaskini. Powstaje dzięki kroplom wody, które spadając na podłoże, tracą dwutlenek węgla i pozostawiają niewielką ilość osadu wapnia.
Stalaktyt z kolei wyrasta z sufitu jaskini. Krople wody z wysyconym roztworem węglanu wapnia, docierające do sufitu, tracą dwutlenek węgla i tworzą wiszące formacje skalne.
Rzadziej występujące stalagnaty to struktury powstające poprzez połączenie stalagmitu i stalaktytu – są to pełne kolumny sięgające od podłogi do sufitu jaskini.
Wszystkie te zjawiska są przykładami wolno, ale nieustannie działających procesów geologicznych, które mogą tworzyć imponujące formy skalne przez setki, a nawet tysiące lat. Ich obecność w jaskiniach jest nie tylko pięknym elementem podziemnych krajobrazów, ale także świadectwem przemian zachodzących w skorupie ziemskiej.
